(Διευκρίνιση: Το θέμα δεν έχει να κάνει με πολιτικές απόψεις παρά για μια στάση ζωής που θα ήταν ιδανική αν μπορόυσαμε την εφαρμόσουμε).
Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε απόψεις πολιτικών παραγοντών σχετικά με το πώς θα βγούμε από την κρισή και το τι χρειάζεται η χώρα μας για να βγει από το οικονομικό τέλμα στο οποίο έχει επέλθει.
Παρατηρώντας προσεκτικότερα αυτές τις διαπιστώσεις θα δούμε ότι σε αρκετά σημεία συμπίπτουν οι απόψεις αυτές, παρά τις ιδεολογικές διαφορές όσων τις εκφέρουν.
Ωστόσο ενώ όλοι βλέπουν ότι υπάρχουν κοινά σημεία στα μείζονα που μας ενώνουν, αρκούνται να μένουν στα ελάσσονα που μας χωρίζουν, στηριζόμενοι στις πολιτικές ρίζες τους και τις ιδεολογικές αναφορές που έχουν.
Δεκτό ως ένα σημείο αυτό, διότι ο κάθε πολιτικός φορέας έχει κάποιες αρχές και πεποιθήσεις, αλλά δεν μπορεί να αγνοηθεί η μέγιστη ανάγκη που έχει η χώρα για συνεργασίες και υποστήριξη στα σημαντικά θέματα που απαιτούν άμεσες λύσεις.
Φυσικά και δεν μιλάμε για κυβερνητικές συνεργασίες αλλά απλά για το αυτονόητο, δηλαδή την υπερψήφιση των όσων είναι θετικά, ακόμη και αν αποτελούν πρωτοβουλία των αντιπάλων, και την καταψήφιση των αρνητικών ακόμα και αν προέρχονται από τους φίλους μας.
Με βάση αυτή την αρχή πρέπει να σκεφτόμαστε, να συζητάμε και να πράττουμε σε κάθε τομέα της ζωής μας που καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για την κοινότητα, για το κοινό καλό.
Άλλωστε η Αντίθεση φέρνει τη Σύνθεση τις περισσότερες φορές και αυτό είναι το ζητούμενο, πέρα από τις πεποιθήσεις του καθενός μας.
Το άθρο από τον ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ:
Ικανοποίηση, σύγκλιση και... μηνύματα
