ΟΤΑΝ ΑΠΑΡΝΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΓΙΑ ΤΟ "ΙΔΑΝΙΚΟ" ΜΕΛΛΟΝ...Γράφει ο Πλουμίδης Γιώργος

Καθημερινά, γύρω μας, φίλοι, γνωστοί, συγγενείς άνθρωποι κάθε λογής πέρνουν αποφάσεις που αλλάζουν τη ζωή τους σε μεγάλο βαθμό.
Αποφάσεις που στο μυαλό τους τουλάχιστον αποτελούν την έναρξη μιας ιδανικής περιόδου στη ζωή τους, μια τομή με το παρελθόν ή αν προτιμάτε μια αρχή του μέλλοντος που ονειρεύονται.
Στην πορεία όμως της πραγματοποίησης του "ονείρου" τους, αφήνουν το παρελθόν πίσω τους ή ακόμη χειρότερα το διαγράφουν- το απομακρύνουν.
Ένα παρελθόν όμως, γεμάτο από παρέες, φιλίες, αγάπες, έντονες στιγμές, συναισθήματα που σημάδεψαν θετικά τη ζωή τους.
Νομίζουν ότι η νέα τους αρχή(η ιδανική όπως έιπαμε νέα ζωή) θα τους καλύψει κάθε κενό στη ψυχή.
Ίσως προσωρινά να γίναι αυτό. Όταν όμως περνάει ο χρόνος, αρχίζουν να βγαίνουν στον αφρό τα συναισθηματικά κενά του παρόντος από την έλλειψη του παρελθόντος.
Νιώθουν την αυτο-απομόνωση, την αυτο-εξορία τους στο δικό τους ξερονήσι, στην ουσία όμως την αυτοτιμωρία και αυτοκαταστροφή τους αν δεν συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει πραγματικά.
Αποτέλεσμα, οι ψυχολογικέςς μικροδιαταραχές, τα κενά, οι κρίσεις και οι αψυχολόγητες συμπεροφορές.
Στην αναζήτηση λύσης του προβλήματος τους καταπέφτουν στους γιατρούς, στα χάπια, αλλά η ίαση ειναι μόνο μία:
η ΠΛΗΡΩΣΗ της ψυχής του, του συναισθηματικού τους κόσμου με όλα όσα άφησαν πίσω ΑΝΑΙΤΙΑ-ΑΔΙΚΑ-ΑΣΚΟΠΑ και υποσυνείδητα ΑΝΕΥ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥΣ!
Γιατί μόνο τώρα αποδείχτηκε πόσο λάθος ήταν η ΔΙΑΓΡΑΦΗ του παρελθόντος γαι ένα ΜΕΛΛΟΝ-ΟΝΕΙΡΟ. Μόνο που ξέχασαν ότι για να έχεις μέλλον, πρέπει να έχεις παρελθόν και παρόν.
Και όταν μιλάμε για ένα παρελθόν καλό, τότε η αναπόλυση του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος που δεν θα γίνει το μέλλον που ήθελες, όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει, αλλά γιατί το αποσύνδεσες από το παρελθόν. Άλλωστε η συνέχεια είναι βασικό συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αποδυκνείεται έτσι ότι  μόνο ο συνδυασμός μπορεί να σε κάνει να ζήσεις αυτό που ονειρεύεσαι, ενώ αντιθέτως οι αποκυρήξεις του παρελθόντος συνοδεύονται μόνο από τύψεις για όσους πλήγωσες, αναπολήσεις για τα όμορφα που έζησες, νοσταλγία για όλα αυτά που θέλεις, αλλά τα απαρνήθηκες για τη δική σου "γη της επαγγελίας".
Όμως η ΙΘΑΚΗ σου είναι εκεί και σε περιμένει...αρκεί να τολμήσεις το ταξίδι μέσα από τα βάθη της ψυχής σου....

Υ.Γ.: Όπου Ιθάκη βάλτε πρόσωπα από το παρελθόν που αποκυρήξε ο καθένας χωρίς λόγο και αιτία...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

Εν όψει της αυριανής επετείου του Πολυτεχνείου το Τμήμα Νεολαίας του συλλόγου μας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

"Αν όχι σήμερα, τότε. πότε θα ,μας εμπνεύσει περισσότερο το μύνημα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου για ελευθερία και δημοκρατία;

Σήμερα που η δημοκρατία κλονίζεται μέσω των φαινομένων λογοκρισίας του τύπου, της κατασταλτικής βίας του κράτους και του αντισυνταγματικού χαρακτήρα κάποιων νόμων,
οι αγώνες του κόσμου την περίοδο της δικτατορίας πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα για μας, ώστε να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της ιδιωτικότητάς μας και να αγωνιστούμε μέσω του συνόλου- μέσω της συλλογικότητας, για όλα τα ιδανικά μας.


Μαζί και ενωμένοι λοιπόν, να παλεψούμε για κάθε μας επιδίωξη και αναζήτηση και να μην μένουμε θεατές των εξελίξεων γιατί όπως έγραψε και ο Μπρεχτ:

"Εκείνος που μένει στο σπίτι όταν αρχίζει η πάλη 
κι αφήνει άλλους να αγωνίζονται για τη δική του υπόθεση, 
αυτός πρέπει να προσέχει: διότι όποιος δε μοιράστηκε την πάλη
θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε καν την ήττα αποφεύγει
όποιος θέλει να αποφύγει την πάλη: διότι
παλεύει για την υπόθεση του εχθρού
εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση."
 

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ Τ0 2013; του Γιώργου Πλουμίδη Γραμματέα Δ.Σ. του συλλόγου και Υπεύθυνου Νεολαίας κ' Αθλητισμού.

Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή τη ψήφιση του προυπολογισμού γαι το 2013 στη Βουλή είδαμε και ακούσαμε πολλά ενδιαφέροντα σχετικά με τον αθλητισμό στη χώρα μας το νέο έτος καθώς οι επιχορηγήσεις των ομοσπονδιών μειώνονται δραστικά για ακόμη μία σεζόν.

 Αναμφισβήτητα για όλους εμάς που ασχολούμαστε άμεσα και έμμεσα με τον αθλητισμό αυτό ήχησε ως καμπανάκι γιατί οι περισσότεροι  ήδη ζούμε από το 2011 τις πρώτες περικοπές στη χρηματο-δότηση των ομοσπονδιών.Παραδείγματα περικοπών μπορώ να αναφέρω πολλά αλλά δεν είναι ο σκοπός μου αυτός γράφοντας αυτό το άρθρο.

Η ουσία είναι ότι σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, που οι οικονομικές συνθήκες για όλους έχουν χειροτερέψει, ο αθλητισμός αποτελεί μία διέξοδο για τα παιδία αλλά και για τους ενήλικους.
Πως όμως θα μπορέσει το άτομο να καλλιεργήσει το όποιο ταλέντο έχει όταν τα σωματεία δεν έχουν πόρους από τις ομοσπονδίες και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες δεν έχουν τη δυνατότητα να συμβάλλουν οικονομικά όσο παλαιότερα. Όσο για χορηγούς ούτε λόγος να γίνεται ιδιαίτερα στο ερασιτεχνικό επίπεδο.
 Και αν για κάποια αθλήματα με αρκετή δημοφιλία στη χώρα μας, τα πράγματα φαντάζουν κάπως πιο διαχειρίσιμα, υπάρχουν άλλα αθλήματα που ενίοτε βγάζουν και ολυμπιονίκες, που δεν έχουν τη δυνατότητα να αντλήσουν πόρους από τόσες πηγές όσο ας πούμε το μπάσκετ ή το ποδοσφαίρο. Τι θα γίνει με αυτές λοιπόν; Θα κλείσουν ;
Αν πάμε τώρα στο σχολικό και πανεπιστημιακό αθλητισμό που οργανώνεται από το κράτος, νομίζω πως είναι περιττά τα σχόλια καθώς τα σχολικά πρωταθλήματα αποτελούν την πρώτη εύκολη λύση για περικοπές.
 Βέβαια ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα θα υποστούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες που αθλούνται καθώς οι ομοσπονδίες τους ήδη αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα χρηματοδότησης.

Κάποιοι από σας θα σκεφτούν πως καλά κάνουν και κόβουν από τις ομοσπονδίες καθώς τόσα χρόνια γινόταν διασπάθιση δημόσιου χρήματος, όμως χωρίς να κινδυνολογούμε εδώ δε μιλάμε για χρήματα που θα περισσεύουν αλλά σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα επαρκούν για τη σωστή διεξαγωγή των πρωταθλημάτων.
Συνεπώς ίσως ζήσουμε στιγμές που θα έχουμε πρωταθλήματα οργανωμένα από τις ίδιες τις ομάδες σε τοπίκο βέβαια επίπεδο, αν δεν υπάρχουν τα χρήματα για τις μετακινήσεις.

Το σημαντικότερο όλων βέβαια είναι οι αναπτυξιακές ηλικίες που είναι αυτές κατα τις οποίες διαμορφώνεται ο αθλητής και καλλιεργείται το ταλέντο του και μέσω του αθλητισμού και  ο χαρακτήρας του. Αν δεν υπάρξει οργανωμένο σχέδιο ανάπτυξης από όλες τις ομοσπονδίες και τα σωματεία- μέλη τους δυστυχώς δεν θα υπάρξει αξιοποίηση των όποιων δυνατοτήτων των εκκολαπτόμενων αθλητών και αν κόβονται και αναπτυξιακά πρωταθλήμα για οικονομικό όφελος τότε είναι ακόμη δυσκολότερη η ανατροφή ολοκληρωμένων αθλητών.

Αναμφισβήτητα λοιπόν, δημιουργείται μια έωλη κατάσταση που κανένας δεν ξέρει τη θα συμβεί τη νέα σεζόν. Βέβαια όταν δεν υπάρχουν πόροι για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια θα υπάρξουν για τον αθλητισμό; Κι όμως επιβάλλεται να υπάρξουν για να συνεχιστεί η πολύπλευρη συνεισφορά του αθλητισμού στο άτομο και κατ'επεκταση στην κοινωνία.

Για όλους που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό πιστεύω ότι θα είναι οπισθοδρόμηση και ανασχετικός παράγοντας το να μην μπορούμε να απολαύσουμε τη χαρά της συμμετοχής σε ένα οργανωμένο πρωτάθλημα μιας σωστά λειτουργούσας ομοσπονδίας.

Με την ελπίδα και την πίστη ότι στο τέλος πάλι θα τα καταφέρουν οι διοικήσεις των ομοσπονδιών να κρατήσουν τον πύχη σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, δίνοντας χαρά και ευχαρίστηση σε χιλιάδες αθλητές, μικρούς και μεγάλους...

ΥΓ.1 : Πολλά γήπεδα δεν έχουν ζεστό νερό για μπάνιο...
Υ.Γ.2:  Πολλά γήπεδα δεν έχουν πετρέλαιο για θέρμανση...
Υ.Γ.3.: Πισίνες χωρίς θερμαινόμενο νέρο...
Υ.Γ.4.: Και άλλες πολλές ελλείψεις που σχετίζονται με τον αθλητισμό...