Πόσοι από σας δεν είπατε μετά από μια δυσάρεστη μέρα, μετά από μία αποτυχία, μετά από μία απογοήτευση τα παρατάω όλα, σταματάω, φεύγω, δεν μου αξίζει να βρίσκομαι εδώ μέσα και άλλα πολλά και όμορφα που εκείνη τη στιγμή φάνταζαν ιδανικά αλλά δεν ήταν παρά αποφάσεις της στιγμής, επιπόλαιες, άστοχες και κυρίως εν θερμώ...;Πόσοι πάνω σε στιγμές έντασης και εκνευρισμού δεν "πήρατε" αποφάσεις που είτε δεν πραγματοποιήσατε ποτέ(και καλώς), είτε τις πραγματοποιήσατε και καταλάβατε πόσο λάθος ήταν εκ των υστερών...;
Φυσικά και καμία φορά το ένστικτό μας μας οδηγεί σε σωστές αποφάσεις αλλά όταν σκεφτόμαστε με ηρεμία και σύνεση και όχι σε στιγμές συναισθηματικής και πνευματικής έντασης όπως είναι οι στιγμές εκνευρισμού...
Διότι τότε το μυαλό μας είναι επηρεασμένο από την αρνητικότητα της στιγμής, από τα δυσάρεστα συμπεράσματα της περίστασης, μην μπορώντας να σκεφτούμε όλα όσα έχουν προηγηθεί όσο καιρό ήμαστε σε αυτή την κατάσταση, θετικά ή αρνητικά...
Έτσι φορτισμένοι συναισθηματικά από την παρόρμηση της στιγμής και μη δυνάμενοι να σκεφτούμε λογικά, οδηγούμαστε σε επικίνδυνες ατραπούς με τις αποφάσεις που τυχόν θα λάβουμε εν θερμώ και χωρίς ανάλυση της κατάστασης...
Συνεπώς μετά από δυσάρεστα γεγονότα όπως μια ήττα με άσχημο τρόπο, μία αποτυχία ενός σχεδίου στη δουλειά, μία άσχημη συμπεριφορά σε βάρος μας, οποιαδήποτε απόφαση πάρουμε εν θερμώ δεν θα είναι η πρέπουσα για μας καθώς θα αποτελεί προϊόν του θυμικού μας και όχι της λογικής.
Σε μια τέτοια περίπτωση χρειάζεται ηρεμία, σύνεση και αξιολόγηση των θετικών και αρνητικών και συνυπολογίζοντας τα κόστη και τα οφέλη της ενδεχόμενης απόφασής μας να οδηγηθούμε στην καταλληλότερη κίνηση για μας...
Διότι όσο πιο πολύ επεξεργαστούμε μία δύσκολη απόφαση, τόσο πιο προετοιμασμένοι θα ήμαστε για τις συνέπειές της ή τα οφέλη της...άρα μειώνονται οι πιθανότητες να μετανιώσουμε....ενώ αν παίρναμε την απόφαση πάνω στον εκνευρισμό μας το πιθανότερο θα ήταν να εκτεθούμε τόσο στους άλλους όσο και στον ίδιο τον εαυτό μας...
Φυσικά και δεν υποτιμάμε τον ρόλο του συναισθήματος, αλλά σαν παράγοντα που σταθμίζεται μέσα στα θετικά ή αρνητικά μιας κατάστασης και όχι σαν τον κύριο λόγο που παίρνω μια σοβαρή και δύσκολη απόφαση...
Και θα κλείσω με μία ερώτηση προς όλους όσους ασχολούνται με κάποιο άθλημα:
Πόσες φορές φίλοι-ες δεν είπατε μετά από μία άσχημη εμφάνιση ή μετά από ένα παιχνίδι που δεν παίξατε όσο περιμένατε, τα παρατάω;
Ρητορική προφανώς η ερώτηση, διότι πολλοί, πολλές φορές το έχουν πει, αλλά ελάχιστοι το κάνουν πράξη, και καλώς δηλαδή διότι αν μέναμε στις εν θερμώ αποφάσεις τα γήπεδα θα ήταν άδεια...
Διότι όπως έλεγε και ο Ταλεϋράνδος:
"Να μην εμπιστεύεσαι τις πρώτες αυθόρμητες αντιδράσεις. Είναι σχεδόν πάντα λάθος."
