Χθες βράδυ όταν γύρισα σπίτι και κατά την προσφιλή μου συνήθεια άνοιξα το Facebook να περάσει η ώρα μου όσπου να κοιμηθώ, άνοιξα τα εισερχόμενα μηνύματα και προς μεγάλη μου έκπληξη ένας φίλος μου θύμιζε μια παλαιότερη ανάρτηση που είχα κάνει σχετικά με τα εχχέγγυα νίκης και με προκαλούσε με αφορμή ένα γεγονός να αναρτήσω νέο μήνυμα προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα ( στρεβλή κατά την προσωπική μας γνώμη), πράγμα το οποίο και έκανα...
Η αρχική ανάρτηση που είχε δημοσιευτεί περίπου τον Οκτώβριο είχε ως εξής:" Εγγύηση νίκης δεν αποτελέι μόνο το να ξέρεις τον αντίπαλο, αλλά να ξέρεις πολύ καλά και τον εαυτό σου."
Η προτροπή του φίλου σε συνδυασμό με αυτά που έιχα δει με οδήγησαν και έγραψα τα παρακάτω:
Φυσικά και δεν έχετε καταλάβει τι θέλω να πω και γιατί τα γράφω αυτά βραδιάτικα, αλλά οι πιο υποψιασμένοι από εσάς θα έχετε διαπιστώσει αυτό που συμβαίνει σήμερα αλλά και παλιότερα σε σύνολα που έχουν ως στόχο την επιτυχία, μια επιτυχία που φαντάζει σχεδόν σίγουρη από την αρχή.
Αυτές λοιπόν οι ομάδες έχουν κάποια στελέχη ικανότα που αρκούν για τις οδηγήσουν στην επιτυχία χωρίς την ιδιαίτερη συνδρομή των υπολοίπων παρά μόνο την απλή παρουσία τους.Για να καλυφθούν οι θέσεις αυτές της απλής παρουσίας θα μπορούσε κάλλιστα ο επικεφαλής- διαχειριστής του υλίκου να επιλέξει τους ικανότερους από τους υπόλοιπους...έλα όμως που δεν γίνεται αυτό αλλά υπάρχουν κάποιοι που δήθεν ενδιαφέρονται για το σύνολο και το χρηματοδοτούν με απώτερο σκοπό να επιλεχθούν και να πάρουν μερίδιο από την επιτυχία τα δικά τους άτομα, είτε είναι φίλοι, είτε παιδιά τους είτε σύζυγοι.
Η ευθύνη βέβαι βαραίνει πάντα τον διαχειριστή του υλικού της ομάδας- συνόλου καθώς εκείνος καλείται να πάρει την τελική απόφαση και το αν θα υποκύψει στις πιέσεις που δέχεται.
Σε ένα σύνολο που ο διαχειριστής του ξέρει από την αρχή ότι θα επιτυχεί τους στόχους του, είναι πιο εύκολο να βάλει νερό στο κρασί του, αλλά στα μάτια των σχετικών με το αντικείμενο εκτίθεται και αμαυρώνει και το ονομά του.
Οι δε εκείνοι που παίρνουν το μερίδιο στην επιτυχία από κάποιους άλλους ισάξιούς τους που ενδεχομένως το άξιζαν και εκείνοι χαίρονται πρόσκαιρα, αλλά σε βάθος χρόνου θα αποδειχτεί ποια είναι η αξία τους.
Τέλος μένουν οι ικανοί να παλεύουν να κάλύψουν τα λάθη των ευνοούμενων - ματαιόδοξων, αλλά και την αδυναμία του διαχειριστή να υψώσει το ηθικό του ανάστημα στις πιέσεις που δέχεται για τη χρησιμοποίηση- αξιοποίηση των λιγότερο ικανών. Σαφώς και η ομάδα των ικανών καταλαβαίνει τι γίνεται και πολλές φορές δίκαια αγανακτεί αλλά είναι η μόνη εμπλεκόμενη ομάδα στην ιστορία μας που δεν εκτίθεται και δεν χαίρεται με την δοτή- πληρωτέα χαρά.
Αρκετές σκέψεις και αρκετά ερωτηματικά θα έχουν γεννηθελι σε όσους από εσάς κάνατε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το μακροσκελές άρθρο αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο να συνεχίσετε την ανάγνωση.
Ας φέρουμε ένα παράδειγμα από τον χόρο του αθλητισμού όπου έχουμε μια ομάδα μπάσκετ η οποία κάθε χρόνο κατακτά τίτλους στις ακαδημίες.
Αυτή η ομάδα έχει 3-4 παίκτες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να πάρουν έναν αγώνα μόνοι τους στο παιδικό γιατι αγωνίζονται και προπονούνται με την αντρική ομάδα που παίζει σε ψηλή κατηγορία.(αυτοί είναι οι ικανοί).
Οι συγκεκριμένοι δεν μπορούν να κερδίσουν αγώνες αν δεν συμμετάσχουν και οι υπόλοιποι 7-8.
Πώς γίνεται η επιλογή αυτών των 7-8 λοιπόν;
Στην αρχή της χρονιάς μαζεύονται διάφοροι επίδοξοι χορηγοί και χρηματοδότες της ομάδες που στόχο τους έχουν δίνοντας κάποια λεφτά για ιματισμό η για τις ανάγκες της ομάδας να πάρουν τα παιδιά τους κάποια θέση στη 12καδα της επιτυχίας.
Όταν έρχεται η στιγμή της επιλογής ο προπονητής πρέπει να επιλέξει αν θα ακολουθήσει τις επιταγές της διοίκησης, ή αν θα ακολουθήσει το δρόμο της άμεμπτης ηθικής και επιλέξει τους ικανότερους.
Όπως προείπαμε σε μια ομάδα που θα διαθέτει τον Σπανούλη junior, τον Διαμαντίδη junior, τον Μπουρούση junior και τον Φώτση junior o ο προπονητής της είναι πιο εύκολα να υποκύψει στις απαιτήσεις των προϊσταμένων του και να πάρει μαζί του αυτούς που δεν κάνουν τόσο καλά τη δουλειά στο παρκέ αλλά αυτούς που "πρέπει".
Σε αυτή την περίπτωση όλα είναι καλώς καμωμένα για όλους στην ομάδα καθώς και ο προπονητής έχει ήσυχο το κεφάλι του και οι αρμόδιοι επίσης.
Όμως αυτοί που μένουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά είναι οι αθλητές αστέρες της ομάδας που τρέχουν να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες των άλλων για βα φτάσει η ομάδα στο στόχο που είναι η πρωτιά. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το χειρότερο από όλα βέβαι έιναι η έπαρση που διακρίνει τους πρωταθλητές που κέρδισαν τη συμμετοχή τους με το σπαθί του μπαμπά...
Όσα αναφέραμε δεν σημαίνει ότι γίνονται παντόυ, ούτε οτί αποτελούν προσωπική μας θέση, απλά είναι ένα θέμα που θέλει αρκετή συζήτηση και μπορώ να γράφω σελίδες ολόκληρες...αλλά κάπου εδώ σταματάω να γράφω εγώ και προσκαλώ εσάς που θα το διαβάσετε να εκθέσετε την αποψή σας και να μας πείτε τι θα κάνατε αν σας ζητόυσαν να ρίξετε νερό στο κρασί σας στην επαγγελματική σας ζωή αδικώντας κάποιους και ευνοόντας κάποιυς άλλους....(και όχι μόνο στον αθλητισμό....παντού συνβαίνουν αυτά...).
Η αρχική ανάρτηση που είχε δημοσιευτεί περίπου τον Οκτώβριο είχε ως εξής:" Εγγύηση νίκης δεν αποτελέι μόνο το να ξέρεις τον αντίπαλο, αλλά να ξέρεις πολύ καλά και τον εαυτό σου."
Η προτροπή του φίλου σε συνδυασμό με αυτά που έιχα δει με οδήγησαν και έγραψα τα παρακάτω:
Η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν αποτελεί προσωπικές απόψεις αλλά αντικατροπτίζει αυτό που συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές ομάδες που στοχεύουν στην επιτυχία, η οποία στην περίπτωσή τους είναι εκ των προτέρων κάτι παραπάνω από σίγουρη.
Φυσικά και δεν έχετε καταλάβει τι θέλω να πω και γιατί τα γράφω αυτά βραδιάτικα, αλλά οι πιο υποψιασμένοι από εσάς θα έχετε διαπιστώσει αυτό που συμβαίνει σήμερα αλλά και παλιότερα σε σύνολα που έχουν ως στόχο την επιτυχία, μια επιτυχία που φαντάζει σχεδόν σίγουρη από την αρχή.
Αυτές λοιπόν οι ομάδες έχουν κάποια στελέχη ικανότα που αρκούν για τις οδηγήσουν στην επιτυχία χωρίς την ιδιαίτερη συνδρομή των υπολοίπων παρά μόνο την απλή παρουσία τους.Για να καλυφθούν οι θέσεις αυτές της απλής παρουσίας θα μπορούσε κάλλιστα ο επικεφαλής- διαχειριστής του υλίκου να επιλέξει τους ικανότερους από τους υπόλοιπους...έλα όμως που δεν γίνεται αυτό αλλά υπάρχουν κάποιοι που δήθεν ενδιαφέρονται για το σύνολο και το χρηματοδοτούν με απώτερο σκοπό να επιλεχθούν και να πάρουν μερίδιο από την επιτυχία τα δικά τους άτομα, είτε είναι φίλοι, είτε παιδιά τους είτε σύζυγοι.
Η ευθύνη βέβαι βαραίνει πάντα τον διαχειριστή του υλικού της ομάδας- συνόλου καθώς εκείνος καλείται να πάρει την τελική απόφαση και το αν θα υποκύψει στις πιέσεις που δέχεται.
Σε ένα σύνολο που ο διαχειριστής του ξέρει από την αρχή ότι θα επιτυχεί τους στόχους του, είναι πιο εύκολο να βάλει νερό στο κρασί του, αλλά στα μάτια των σχετικών με το αντικείμενο εκτίθεται και αμαυρώνει και το ονομά του.
Οι δε εκείνοι που παίρνουν το μερίδιο στην επιτυχία από κάποιους άλλους ισάξιούς τους που ενδεχομένως το άξιζαν και εκείνοι χαίρονται πρόσκαιρα, αλλά σε βάθος χρόνου θα αποδειχτεί ποια είναι η αξία τους.
Τέλος μένουν οι ικανοί να παλεύουν να κάλύψουν τα λάθη των ευνοούμενων - ματαιόδοξων, αλλά και την αδυναμία του διαχειριστή να υψώσει το ηθικό του ανάστημα στις πιέσεις που δέχεται για τη χρησιμοποίηση- αξιοποίηση των λιγότερο ικανών. Σαφώς και η ομάδα των ικανών καταλαβαίνει τι γίνεται και πολλές φορές δίκαια αγανακτεί αλλά είναι η μόνη εμπλεκόμενη ομάδα στην ιστορία μας που δεν εκτίθεται και δεν χαίρεται με την δοτή- πληρωτέα χαρά.
Αρκετές σκέψεις και αρκετά ερωτηματικά θα έχουν γεννηθελι σε όσους από εσάς κάνατε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το μακροσκελές άρθρο αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο να συνεχίσετε την ανάγνωση.
Ας φέρουμε ένα παράδειγμα από τον χόρο του αθλητισμού όπου έχουμε μια ομάδα μπάσκετ η οποία κάθε χρόνο κατακτά τίτλους στις ακαδημίες.
Αυτή η ομάδα έχει 3-4 παίκτες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να πάρουν έναν αγώνα μόνοι τους στο παιδικό γιατι αγωνίζονται και προπονούνται με την αντρική ομάδα που παίζει σε ψηλή κατηγορία.(αυτοί είναι οι ικανοί).
Οι συγκεκριμένοι δεν μπορούν να κερδίσουν αγώνες αν δεν συμμετάσχουν και οι υπόλοιποι 7-8.
Πώς γίνεται η επιλογή αυτών των 7-8 λοιπόν;
Στην αρχή της χρονιάς μαζεύονται διάφοροι επίδοξοι χορηγοί και χρηματοδότες της ομάδες που στόχο τους έχουν δίνοντας κάποια λεφτά για ιματισμό η για τις ανάγκες της ομάδας να πάρουν τα παιδιά τους κάποια θέση στη 12καδα της επιτυχίας.
Όταν έρχεται η στιγμή της επιλογής ο προπονητής πρέπει να επιλέξει αν θα ακολουθήσει τις επιταγές της διοίκησης, ή αν θα ακολουθήσει το δρόμο της άμεμπτης ηθικής και επιλέξει τους ικανότερους.
Όπως προείπαμε σε μια ομάδα που θα διαθέτει τον Σπανούλη junior, τον Διαμαντίδη junior, τον Μπουρούση junior και τον Φώτση junior o ο προπονητής της είναι πιο εύκολα να υποκύψει στις απαιτήσεις των προϊσταμένων του και να πάρει μαζί του αυτούς που δεν κάνουν τόσο καλά τη δουλειά στο παρκέ αλλά αυτούς που "πρέπει".
Σε αυτή την περίπτωση όλα είναι καλώς καμωμένα για όλους στην ομάδα καθώς και ο προπονητής έχει ήσυχο το κεφάλι του και οι αρμόδιοι επίσης.
Όμως αυτοί που μένουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά είναι οι αθλητές αστέρες της ομάδας που τρέχουν να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες των άλλων για βα φτάσει η ομάδα στο στόχο που είναι η πρωτιά. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το χειρότερο από όλα βέβαι έιναι η έπαρση που διακρίνει τους πρωταθλητές που κέρδισαν τη συμμετοχή τους με το σπαθί του μπαμπά...
Όσα αναφέραμε δεν σημαίνει ότι γίνονται παντόυ, ούτε οτί αποτελούν προσωπική μας θέση, απλά είναι ένα θέμα που θέλει αρκετή συζήτηση και μπορώ να γράφω σελίδες ολόκληρες...αλλά κάπου εδώ σταματάω να γράφω εγώ και προσκαλώ εσάς που θα το διαβάσετε να εκθέσετε την αποψή σας και να μας πείτε τι θα κάνατε αν σας ζητόυσαν να ρίξετε νερό στο κρασί σας στην επαγγελματική σας ζωή αδικώντας κάποιους και ευνοόντας κάποιυς άλλους....(και όχι μόνο στον αθλητισμό....παντού συνβαίνουν αυτά...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου