ΣΠΑΤΑΛΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ Η'ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ...;Γράφει ο Γιώργος Πλουμίδης

Η μόνιμη επωδός μου προς φίλους, γνωστούς, είναι να μη φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους στους άλλους αρκεί να τα νιώθουν πραγματικά και να μην έχουν δόση υπερβολής...
Εν αντιθέσει με μένα, άλλοι  διατείνονται να είμαστε πολύ φειδωλοί στην εξέφραση των συναισθημάτων μας διότι οι δέκτες αυτών μπορεί να εκμεταλλευτούν την αδυναμία που προκαλούν τα αισθήματα αυτά...

Σίγουρα οι περισσότεροι από σας θα σκεφτείτε ότι τα ερωτικά συναισθήματα είναι τα πιο δύσκολα τόσο σε διαχείριση, καθώς μας αποσυντονίζουν, όσο και στο να τα διευκρινίσουμε τι πραγματικά νιώθουμε, διότι πολλές φορές το ένστικτό μας λανθάνει και νομίζουμε οτι αισθανόμαστε κάτι που τελικά αποδυκνείεται ότι δεν ήταν έτσι...
Επίσης πολλοί μιλούν σχετικά για σπατάλη συναισθημάτων εννοώντας φυσικά ότι τα έδωσαν σε λάθος άτομα για λάθος λόγους και όταν έπρεπε να τα δώσουν σε "σωστά" πρόσωπα δεν είχαν πια το απόθεμα εκείνο που θα ταίριαζε στην περίπτωση...

Υπάρχει λοιπόν σπατάλη στα συναισθημάτα;

Φυσικά και όχι αγαπητοί φίλοι, καθώς ο καθένας τη στιγμή που τα εκφράζει και τα εξωτερικεύει τα νιωθει, ακόμη και αν η κατάληξη τον διαψεύσει, διότι καλύτερα να νιώσει και πιθανώς να πονέσει παρά να είναι μαζεμένος και να νιώσει περνόντας τα χρόνια ότι δεν έζησε..

Ναι, δεν έζησε, καθώς ζωή χωρίς συναισθήματα είναι κενή ζωή...άλλωστε αν δεν αγαπήσεις, αν δεν ερωτευτείς, αν δεν πονέσεις, αν δεν αγαπηθείς και εν τέλει αν δεν νίωσεις, δεν θα μάθεις...

και θα κλείσω με στίχους του Τάσου Λειβαδίτη για να δείξω ότι είναι χειρότερο από το να νιώθεις πράγματα για λάθος άτομα, το να μην νιώθεις τίποτα
: " Η αμαρτία μας: ότι θελήσαμε πολλά,
   το εγκλημά μας: πράξαμε τόσα λίγα."

 Ας πράξουμε λοιπόν φίλοι μου...