Η θέαση της ζωής μέσα από τα μάτια μιας έφηβης....της Ειρήνης Ζερζεβούλη(μαθήτρια Γ'Γυμνασίου)

Λάβαμε και δημοσιεύουμε με μεγάλη χαρά ένα κείμενο από 
μία κοπέλα 14 χρονών στο οποίο διατυπώνει κάποιες 
σκέψεις για τη ζωή....
Αξίζει η ανάγνωση...



"Ειμαι μια δεκατετραχρονη κοπελα,που μεσα απ'ο,τι εχω ζησει εχω καταληξει σε αυτα τα συμπερασματα.μπορει να ειμαι ακομη πολυ μικρη για να ξερω τι πραγματικα ειναι η ζωη,αλλα αυτη ειναι η μεχρι τωρα εμπειρια μου.

Ολοι λενε πως τα παιδια βλεπουν τη ζωη πολυ αθωα και τελέιως εκτος πραγματικοτητας.

Εγω μακαρι να ειχα αυτο το προνομιο. Να μην ξερω ακομα τι ειναι στ'αληθεια ο δυσκολος δρομος που λεγεται ζωη.

Ομως δυστυχως,εσεις ειστε που με κανατε να χασω αυτην την ευκαιρεια.εσεις!

Με τους πολεμους,τη,βια,τις,απατεσ,την ασεβεια,τη διπροσωπια,το,ρατσισμο και με τον ιδιο σας τον εαυτο.

Εσεις με κανατε να σταματησω να πιστευω σε καλους ανθρωπους.

Εσεις με κανατε να σταματησω να πιστευω σε θαυματα.

Πως νιωθετε που αυτα σας τα λεει μια εφηβη?

Συνειδητοποιειτε οτι καταστρεφετε τα οραματα και τις ζωες των παιδιων σας με τις πραξεις σας?
Προφανως οχι!και αυτο ειναι το πιο στεναχωρο σε ολο το τρενακι που λεγεται ζωη!
Μια τελευταια λεξη εχω να πω..ΛΥΠΑΜΑΙ!

Αλλα δεν χανω το θαρρος και την ελπιδα μου."

Σχόλιο υπευθύνου δημοσίευσης: Πολύ όμορφος λόγος με σαφή διατύπωση σκέψεων, αν και κάπως απαισιόδοξο...
Ίσως η μικρή μας φίλη στο επόμενο κειμενό της μας μιλήσει για το θάρρος και την ελπίδα που δεν χάνει και κανείς μας δεν πρέπει να χάνει...
Πρέπει αν ελπίζουμε και να προσπαθούμε πάντα...9