Ξεκινώντας θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίζεται η ταινία έχει επιστημονικώς απορριφθεί από την πλειονότητα των επιστημόνων, και πως ό,τι γράφεται στο κείμενο έχει να κάνει με τα όσα περιγράφει η ταινία και τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που γεννιούνται από αυτή.Έτσι λοιπόν, σε μια από τις τελευταίες επισκέψεις μου στο cinema, η τύχη με έφερε να παρακολουθήσω τη ταινία Lucy, επιστημονικής φαντασίας μεν, πραγματικής αφορμής για σκέψη όμως.
Αν ξεπεράσουμε τα επιφανειακά της ταινίας, όπως την εκθαμωβιτκή ομορφιά της Σκάρλετ, τα εφέ ή την υπερβολη κάποιων σκηνλων, θα εστιάσουμε στο θέμα μας που είναι οι δυνατότητες του ανθρώπινου εκεφάλου και κατά πόσο χρησιμοποιεί ο άνθρωπος όλο το εύρος των δυνατοτήτων του.
Στη φιλοσοφική διάλεξη που γίνεται στην ταινία λέγεται ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί το 10% του εγκεφάλου του και γίνονται υποθέσεις για το τι θα συνέβαινε αν καταφέρναμε να χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερο ποσοστό του (π.χ. 20%). Η συνέχεια της ταινίας είναι στην ουσία η μετουσίωση των υποθέσεων του καθηγητή σε πραματικότητα.
Οι σκέψεις με κατάκλυσαν μετά το τέλος της ταινίας και μπορούν να αποτυπωθούν με τη μορφή ερωτημάτων:
Α) Μπορεί ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερο ποσοστό του εγκεφάλου του και αν ναι μήπως υπάρχουν ήδη άνθρωποι που το έχουν καταφέρει;
Β) Αν φτάναμε σε ένα τέτοιο επίπεδο εγκεφαλικής λειτουργίας τι δυνατότητες θα είχαμε, ποιες γνώσεις θα αποκτούσαμε και πως θα ήταν ο κόσμος;
Γ) Στο επίπεδο της κοινωνίας πως θα χρησιμοποιούνταν οι γνώσεις αυτές;
Στο ατομικό επίπεδο θα θέλατε να είχατε δυνατότητες οι οποίες θα σας κατέτρωγαν στην ουσία ή θα ήταν μη διαχειρίσιμες από εσάς;
Δ) Και στην τελική θα συνεχίζατε να ήσαστε άνθρωπος ή απλά μια μηχανή ικανοτήτων και γνώσεων;
Στο μέλλον ίσως πάρουμε απαντήσεις για όλα αυτά, αλλά προς το παρόν το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ερευνούμε για το θέμα και να συνειδητοποιούμε το πόσο λίγοι ήμαστε μπρος στον ίδιο μας τον εαυτό...και τις απεριόριστες δυνατότητες του εγκεφάλου μας, που ακόμη δεν έχουμε αναπτύξει.
Ίσως στην τελική να πρέπει να καλλιεργήσουμε τις σχολάζουσες δυνατότητες μας για να δούμε που μπορούμε να φτάσουμε και ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης γνώσης.
Ίσως το κατακτήσουμε κάποια μέρα αυτό...
Ίσως ευεργετηθούμε από αυτό...
Ίσως και να φοβηθούμε όμως....(τον ίδιο μας το εαυτό)....
Ίσως όμως να είναι και καλύτερα έτσι όπως ήμαστε σήμερα....
Υ.Γ. Το άρθρο σχολιάζει και αναλύει το θέμα της ταινίας αποκλειστικά χωρίς να εισέρχεται στη διαμάχη των επιστημόνων σχετικά τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου