Μετά την δημοσιότητα που έλαβε το θέμα των τιμών των εισητηρίων των ferry-boat της γραμμής Πέραμα- Παλούκια με τις ενέργειες της ΝΑΥΜΑΧΗΑΣ, είναι αναγκαίο να εκφράσουμε και εμείς τις θέσεις μας για το θέμα.
Ξεκινώντας να διευκρινίσουμε ότι το κόστος των εσιτηρίων για τους πεζούς δεν είναι τόσο μεγάλο, αλλά για τα αυτοκίνητα είναι υπερβολικό.
Αυτό λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι να αφήνουν τα αυτοκίνητά τους είτε στο Πέραμα είτε στα Παλούκια και να περνούν πεζοί, πράγμα που σημαίνει απώλεια εσόδων για τους πλοιοκτήτες.
Σε αυτό το σημείο μπαίνει λοιπόν η πρότασή μας που λέει ότι αν θεσπιστεί ένα ποσοστό έκπτωσης γύρω στο 30% για όσους ξεπερνούν τις 20 διελεύσεις το μήνα τότε και οι πολίτες θα χρησιμοποιούν τα οχήματά τους και οι πλοιοκτήτες θα έχουν κέρδος καθώς εκείνοι που τώρα θα χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητό τους, με την παλιά τιμή δεν θα το έπαιρναν. Άρα με τη θέσπιση έκπτωσης επωφελούνται και οι 2 πλευρές.
Άλλωστε δεν υπάρχει ιδιωτική επιχείρηση από τη μεγαλύτερη ως τη μικρότερη που δεν ανταμοίβει τους καλούς της πελάτες με διάφορα"δώρα".
Ένα άλλο θέμα έχει να κάνει με το γεγονός οτι ενώ υπάρχουν δυο κοινοπραξίες οι τιμές των εισιτηρίων είναι ίδιες. Ενώ θα μπορούσαν να υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις ουτώς ώστε να μπορούν οι επιβάτες να επιλέγουν ποιο πλοίο θα πάρουν βάσει τιμής αλλά αυτό είναι ανεφάρμοστο με τον τρόπο που έχουν θεσπιστεί τα δρομολόγια.
Επίσης οι παρχόμενες υπηρεσίες μια επιχείρησης πρέπει να είνα ανάλογες του αντιτίμου που πληρώνουμε. Εδώ συναντάμε το παράδοξο να είναι αντιστρόφως ανάλογες, με την έλλειψη κυλιόμενων κλίμακων, με τον πολλές φορές αγενή τρόπο επικοινωνίας κάποιων εργαζομένων προς τους επιβάτες κ.α.
Τέλος αυτό που θα έπρεπε να ζητείται θα ήταν ο διάλογος μεταξύ ιδιοκτητών και των κοινωνικών φορέων ώστε να αναλυθούν και να συζητηθούν όλες οι προτάσεις και να υπάρξει κάποια λύση.
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε έιναι ότι δεν αφορίζουμε τα όποια καλά υπάρχουν που είναι πολλά αλλά θέλουμε να επισημάνουμε τα όποια προβλήματα και να οδηγηθούμε σε προτάσεις και λύσεις μέσα από τον επικοδομητικό διάλογο
Ξεκινώντας να διευκρινίσουμε ότι το κόστος των εσιτηρίων για τους πεζούς δεν είναι τόσο μεγάλο, αλλά για τα αυτοκίνητα είναι υπερβολικό.
Αυτό λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι να αφήνουν τα αυτοκίνητά τους είτε στο Πέραμα είτε στα Παλούκια και να περνούν πεζοί, πράγμα που σημαίνει απώλεια εσόδων για τους πλοιοκτήτες.
Σε αυτό το σημείο μπαίνει λοιπόν η πρότασή μας που λέει ότι αν θεσπιστεί ένα ποσοστό έκπτωσης γύρω στο 30% για όσους ξεπερνούν τις 20 διελεύσεις το μήνα τότε και οι πολίτες θα χρησιμοποιούν τα οχήματά τους και οι πλοιοκτήτες θα έχουν κέρδος καθώς εκείνοι που τώρα θα χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητό τους, με την παλιά τιμή δεν θα το έπαιρναν. Άρα με τη θέσπιση έκπτωσης επωφελούνται και οι 2 πλευρές.
Άλλωστε δεν υπάρχει ιδιωτική επιχείρηση από τη μεγαλύτερη ως τη μικρότερη που δεν ανταμοίβει τους καλούς της πελάτες με διάφορα"δώρα".
Ένα άλλο θέμα έχει να κάνει με το γεγονός οτι ενώ υπάρχουν δυο κοινοπραξίες οι τιμές των εισιτηρίων είναι ίδιες. Ενώ θα μπορούσαν να υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις ουτώς ώστε να μπορούν οι επιβάτες να επιλέγουν ποιο πλοίο θα πάρουν βάσει τιμής αλλά αυτό είναι ανεφάρμοστο με τον τρόπο που έχουν θεσπιστεί τα δρομολόγια.
Επίσης οι παρχόμενες υπηρεσίες μια επιχείρησης πρέπει να είνα ανάλογες του αντιτίμου που πληρώνουμε. Εδώ συναντάμε το παράδοξο να είναι αντιστρόφως ανάλογες, με την έλλειψη κυλιόμενων κλίμακων, με τον πολλές φορές αγενή τρόπο επικοινωνίας κάποιων εργαζομένων προς τους επιβάτες κ.α.
Τέλος αυτό που θα έπρεπε να ζητείται θα ήταν ο διάλογος μεταξύ ιδιοκτητών και των κοινωνικών φορέων ώστε να αναλυθούν και να συζητηθούν όλες οι προτάσεις και να υπάρξει κάποια λύση.
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε έιναι ότι δεν αφορίζουμε τα όποια καλά υπάρχουν που είναι πολλά αλλά θέλουμε να επισημάνουμε τα όποια προβλήματα και να οδηγηθούμε σε προτάσεις και λύσεις μέσα από τον επικοδομητικό διάλογο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου