Αναμφίβολα τους 3 τελευταίους μήνες και πέριξ της συζητήσης για την υπογραφή του δεύτερου μνημονίου, ένα από τα θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν την κοινή γνώμη άπασα είναι το θέμα του περιορισμού των συλλογικών συμβάσεων και η μείωση του κατώτατου μισθού και διάφορων επιδομάτων που σχετίζονται με το μισθό, με την πρόφαση ότι οι χαμηλότεροι μισθοί θα προσελκύσουν επενδύσεις και δεν θα κλείσουν επιχειρήσεις.
Η συμφωνία που επιτεύχθη και παρουσιάστηκε ως κατόρθωμα ήταν η διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού αλλά παράλληλα η μείωση του βασικού μισθού κατά 22% και στους νέους κατά 33% .
Εκ του αποτελέσματος όχι μόνο χάθηκαν ο 13ος και 14ος μισθός αλλά και μέρος του 12ου!
Οι νέοι που μπαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας θα απολαμβάνουν μισθούς για 8ωρη εργασία, όσα περίπου λάμβαναν πριν 2 χρόνια για 4ωρη! Καταλαβαίνουμε όλοι λοιπόν πως ότι όνειρα, ότι φιλοδοξίες έχει ένας νέος να κάνει στη ζωή του, καλείται να τα περιορίσει, αν όχι να τα ανακαλέσει.
Πέραν των νέων όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι με τις μειώσεις που θα δεχθούν οι μισθοί τους ρίχνουν το βιοτικό τους επίπεδο και το σημαντικότερο παραμένουν απροστάτευτοι καθώς περιορίζονται πολλά κεκτημένα εργατικά δικαιώματα όπως το ποσοστό της αποζημίωσης, η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία, καταργείται η μετενέργεια των συμβάσεων κ.α.
Όλα αυτά υποτίθεται πως θα φέρουν επενδύσεις, θα βοηθήσουν τις ήδη παραπαίουσες επιχειρήσεις, θα εξασφαλίσουν εργασία στους ανέργους έστω και φτηνή ΑΛΛΑ αυτό που δεν αναφέρεται είναι ότι οι μειωμένοι μισθοί και η ανασφάλεια θα μειώσουν την κατανάλωση ήτοι θα αυξηθεί η ύφεση με αποτέλεσμα περαιτέρω κλείσιμο επιχειρήσεων και μεγαλύτερη ανεργεία.
Ο φαύλος κύκλος λοιπόν θα συνεχιστεί και αυτό διότι οι εργαζόμενοι μιας εταιρείας είναι δυνητικοί αγοραστές του προϊόντος μιας άλλης εταιρείας, οπότε πως θα καταναλώσουν αν δεν έχουν τα χρήματα να ξοδέψουν;
Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας όπως παρουσιάστηκε σαν επιχείρημα για την μείωση των μισθών οδηγεί σε ανταγωνισμό στην ουσία με χώρες των Βαλκανίων, ΑΡΑ στην ουσία μείωση του βιοτικού μας επιπέδου λόγω της σύγκλισης με αυτές τις χώρες. Επίσης από τη στιγμή που υπάρχουν αυτές οι χώρες, όσο και να ρίξεις εσύ τις αποδοχές δεν θα προσελκύσεις επενδύσεις γιατί και πάλι θα σαι ακριβότερος. ΑΛΛΟΣ είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί: Να δοθεί έμφαση σε τομείς υψηλής εξιδείκευσης όπως η βιοτεχνολογία, η νανοτεχνολογία, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και διάφοροι άλλοι τομείς καινοτομίας και έρευνας όυτες ώστε να προσελκύσεις επενδύσεις που θα αποφέρουν μεγάλα κέρδη και υψηλούς μισθούς σε ένα προσωπικό με υψηλό επίπεδο προσόντων.
Με μια λέξη: ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ!
Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε ήταν το γεγονός ότι υπάρχουν 1 εκατομμύριο άνεργοι που δεν έχουν ούτε αυτά τα 500 ευρώ το μήνα, άρα να τα δεχτούν και οι υπόλοιποι. Σαν υπόθεση είναι λογική αλλά δεν μπορεί το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που είναι η μεγάλη ανεργία να χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα για να εφαρμοστεί η περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας. Το λογικό θα ήταν αντί να μειώνονται οι μισθοί όσων έργάζονται, να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης για να εργάζονται όλοι γιατί αυτοί που σήμερα είναι άνεργοι αύριο μπορεί να είναι εργαζόμενοι και το αντίθετο. Και το πιο σημαντικό, το επιχείρημα αυτό αποτελούσε προσπάθεια διχασμού του ερηατικού δυναμικού καθώς διαχωρίστηκε σε ανέργους και εργαζόμενους ενώ αποτελεί ΟΛΟΝ!
Τέλος μην παραλείψουμε ότι με τη μείωση των βασικών μισθών έχουμε 2 παράπλευρες μειώσεις στην πρόνοια και την ασφάλιση:
Α) μειώνεται κατ' αναλογία και το επίδομα ανεργίας που σημαίνει περαιτέρω δυσκολίες για τους ανέργους και τις οιογενειές τους.
Β) μείωνονται οι εισφορές στα ασφαλιτικά ταμεία που συνεπάγεται ότι στο μελλόν μάλλον θα έχουμε και μειώσεις συντάξεων λόγω αδυναμίας καταβολής τους.
Εμείς ως νέοι σε μια ηλικία που μας απασχολεί το τι θα γίνει στο μέλλον και πως θα βελτιώσουμε τη ζωή μας μέσω της δουλειάς και της προσπάθειας, ανησυχούμε και παραθέτουμε τις θέσεις μας οι οποίες συνοψίζονται ως εξής:
1. Διατήρη όλων των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων.
2. Καμιά διαφοροποίση στον πρωτο μισθό λόγω ηλικίας.
3. Διατήρη 13ου και 14ου μισθού.
4. Διατήρη επιδομάτων.
5. Διατήρηση της μετενέργειας των συμβάσεων.
6. Αύξηση της απασχόλησης για όλους με καινοτόμες επενδύσεις.
7. Αύξηση ανταγωνιστικοτητας της χώρας σε τομείς συγκριτικού πλεονεκτήματος.
8. Προστασία από τις αρχές των εργασιακών δικαιωμάτων που καταστρατηγούνται στο όνομα της κρίσης.
9. Διατήρηση αποζημίωσης απόλυσης.
10. Διατήρηση συλλογικής διαπραγμάτευσης των συμβάσεων εργασίας.
Συνοπτικά παρουσιάσαμε 10 βασικά σημεία που φυσικά χρήζουν περισσότερης ανάλυσης που θα γίνει σε άλλο κείμενο.
Αυτό που πρέπει να μείνει είναι ότι στο όνομα της μείωσης του δημόσιου χρέους αντί να ακολουθείται ο δρόμος της ανάπτυξης ακολουθείται ο δρόμος της εσωτερικής υποτίμησης(χωρίς μείωση των τιμών βέβαια!) με ένα από τα θύματα τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών.
Η συμφωνία που επιτεύχθη και παρουσιάστηκε ως κατόρθωμα ήταν η διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού αλλά παράλληλα η μείωση του βασικού μισθού κατά 22% και στους νέους κατά 33% .
Εκ του αποτελέσματος όχι μόνο χάθηκαν ο 13ος και 14ος μισθός αλλά και μέρος του 12ου!
Οι νέοι που μπαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας θα απολαμβάνουν μισθούς για 8ωρη εργασία, όσα περίπου λάμβαναν πριν 2 χρόνια για 4ωρη! Καταλαβαίνουμε όλοι λοιπόν πως ότι όνειρα, ότι φιλοδοξίες έχει ένας νέος να κάνει στη ζωή του, καλείται να τα περιορίσει, αν όχι να τα ανακαλέσει.
Πέραν των νέων όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι με τις μειώσεις που θα δεχθούν οι μισθοί τους ρίχνουν το βιοτικό τους επίπεδο και το σημαντικότερο παραμένουν απροστάτευτοι καθώς περιορίζονται πολλά κεκτημένα εργατικά δικαιώματα όπως το ποσοστό της αποζημίωσης, η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία, καταργείται η μετενέργεια των συμβάσεων κ.α.
Όλα αυτά υποτίθεται πως θα φέρουν επενδύσεις, θα βοηθήσουν τις ήδη παραπαίουσες επιχειρήσεις, θα εξασφαλίσουν εργασία στους ανέργους έστω και φτηνή ΑΛΛΑ αυτό που δεν αναφέρεται είναι ότι οι μειωμένοι μισθοί και η ανασφάλεια θα μειώσουν την κατανάλωση ήτοι θα αυξηθεί η ύφεση με αποτέλεσμα περαιτέρω κλείσιμο επιχειρήσεων και μεγαλύτερη ανεργεία.
Ο φαύλος κύκλος λοιπόν θα συνεχιστεί και αυτό διότι οι εργαζόμενοι μιας εταιρείας είναι δυνητικοί αγοραστές του προϊόντος μιας άλλης εταιρείας, οπότε πως θα καταναλώσουν αν δεν έχουν τα χρήματα να ξοδέψουν;
Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας όπως παρουσιάστηκε σαν επιχείρημα για την μείωση των μισθών οδηγεί σε ανταγωνισμό στην ουσία με χώρες των Βαλκανίων, ΑΡΑ στην ουσία μείωση του βιοτικού μας επιπέδου λόγω της σύγκλισης με αυτές τις χώρες. Επίσης από τη στιγμή που υπάρχουν αυτές οι χώρες, όσο και να ρίξεις εσύ τις αποδοχές δεν θα προσελκύσεις επενδύσεις γιατί και πάλι θα σαι ακριβότερος. ΑΛΛΟΣ είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί: Να δοθεί έμφαση σε τομείς υψηλής εξιδείκευσης όπως η βιοτεχνολογία, η νανοτεχνολογία, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και διάφοροι άλλοι τομείς καινοτομίας και έρευνας όυτες ώστε να προσελκύσεις επενδύσεις που θα αποφέρουν μεγάλα κέρδη και υψηλούς μισθούς σε ένα προσωπικό με υψηλό επίπεδο προσόντων.
Με μια λέξη: ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ!
Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε ήταν το γεγονός ότι υπάρχουν 1 εκατομμύριο άνεργοι που δεν έχουν ούτε αυτά τα 500 ευρώ το μήνα, άρα να τα δεχτούν και οι υπόλοιποι. Σαν υπόθεση είναι λογική αλλά δεν μπορεί το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που είναι η μεγάλη ανεργία να χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα για να εφαρμοστεί η περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας. Το λογικό θα ήταν αντί να μειώνονται οι μισθοί όσων έργάζονται, να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης για να εργάζονται όλοι γιατί αυτοί που σήμερα είναι άνεργοι αύριο μπορεί να είναι εργαζόμενοι και το αντίθετο. Και το πιο σημαντικό, το επιχείρημα αυτό αποτελούσε προσπάθεια διχασμού του ερηατικού δυναμικού καθώς διαχωρίστηκε σε ανέργους και εργαζόμενους ενώ αποτελεί ΟΛΟΝ!
Τέλος μην παραλείψουμε ότι με τη μείωση των βασικών μισθών έχουμε 2 παράπλευρες μειώσεις στην πρόνοια και την ασφάλιση:
Α) μειώνεται κατ' αναλογία και το επίδομα ανεργίας που σημαίνει περαιτέρω δυσκολίες για τους ανέργους και τις οιογενειές τους.
Β) μείωνονται οι εισφορές στα ασφαλιτικά ταμεία που συνεπάγεται ότι στο μελλόν μάλλον θα έχουμε και μειώσεις συντάξεων λόγω αδυναμίας καταβολής τους.
Εμείς ως νέοι σε μια ηλικία που μας απασχολεί το τι θα γίνει στο μέλλον και πως θα βελτιώσουμε τη ζωή μας μέσω της δουλειάς και της προσπάθειας, ανησυχούμε και παραθέτουμε τις θέσεις μας οι οποίες συνοψίζονται ως εξής:
1. Διατήρη όλων των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων.
2. Καμιά διαφοροποίση στον πρωτο μισθό λόγω ηλικίας.
3. Διατήρη 13ου και 14ου μισθού.
4. Διατήρη επιδομάτων.
5. Διατήρηση της μετενέργειας των συμβάσεων.
6. Αύξηση της απασχόλησης για όλους με καινοτόμες επενδύσεις.
7. Αύξηση ανταγωνιστικοτητας της χώρας σε τομείς συγκριτικού πλεονεκτήματος.
8. Προστασία από τις αρχές των εργασιακών δικαιωμάτων που καταστρατηγούνται στο όνομα της κρίσης.
9. Διατήρηση αποζημίωσης απόλυσης.
10. Διατήρηση συλλογικής διαπραγμάτευσης των συμβάσεων εργασίας.
Συνοπτικά παρουσιάσαμε 10 βασικά σημεία που φυσικά χρήζουν περισσότερης ανάλυσης που θα γίνει σε άλλο κείμενο.
Αυτό που πρέπει να μείνει είναι ότι στο όνομα της μείωσης του δημόσιου χρέους αντί να ακολουθείται ο δρόμος της ανάπτυξης ακολουθείται ο δρόμος της εσωτερικής υποτίμησης(χωρίς μείωση των τιμών βέβαια!) με ένα από τα θύματα τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου